Cieszę się że...

[kaiko]

Cieszę się bardzo, bo sprawiedliwości stało się zadość , winna ukarana, a dobro nagrodzone!!!!

[Fonsitos]

O, intrygujący opis. Jakieś szczegóły tej pozytywnej bajki?

[Sissi]

Fonsi ,to byla bajka o zlej czarwonicy

[Fonsitos]

Ale zakończenie dobre, więc fajna bajka...

[Alexa]

Bo to zła kobieta była....

[Sissi]

ha ha Alexa i zeszla na Psy

[kaiko]

Tia! mam nadzieję,że to se ne wrati!

[olga]

Uff, odzyskałam komputer

[Alexa]

Olga ciężkie jest życie bez komputera i dostępu do netu.

[olga]

Przyznam, ze nawet nie odczułam specjalnie samego braku komputera, miałam dość innych zajęć. bałam się za to o wszystko co mam w nim zapisane bo awaria twardego dysku była. W marcu kupie nowy dysk i pomyśle jednak o jakimś zewnętrznym.

[bungula]

Tak, tak archiwizacja to podstawa. Nikt jej nie docenia i dokłada na później dopóki komputer nie ulegnie awarii.

[Sissi]

Oj bez kompa juz bym nie mogla wytrzymac ,jak sobie uswiadomie ze jeszcze 8 lat temu nawet nie wiedzialam jak to wlanczyc .. to szok a jestem samoukiem ,dzisiaj bez niegojak bez reki bym sie czula kij tam telefon z netem musze byc non stop . ja znowu bede miala zero Tv od czczwartku robimy renowacje satelity kilka dni potrwa i wlasciwie ciesze sie bo akurat wypadaja Malzona i moje urdodziny wiec spedzimy je napewno ciekawiej niz prze tV

[kaiko]

Oj Sissi-mam tak samo!-tez parę lat temu dopiero odkryłam komputer, tez sama się ucze wszystkiego i załuje tych straconych lat, kiedy broniłam sie rękoma i nogami, by mieć cos takiego w zasięgu rąk!
No cóż-boimy sie tego, czego nie znamy

[olga]

A ja zupełnie inaczej. Zawsze mnie ciągnęło do monitora, z komputerami mam stale do czynienia co najmniej od 25 lat. A jako dziecko, na końcu lat 70' próbowałam odtwarzać programy brata na magnetofonie (wtedy zapis robiło się na kasetach magnetofonowych). Pierwszą grafikę z użyciem niemieckiego programu "Degas" zrobiłam chyba jakoś w okolicach matury - była monochromatyczna i wydrukowałam ją na zwykłej kartce w kratkę wyrwanej z zeszytu. Chyba mam ją gdzieś w szpargałach do dziś.
Szczerze mówiąc cieszę się, że teraz mamy powszechny dostęp do kompów i sieci, choć bez trudu przestawiam się na tryb offline

[ikxio]

ja niejako zawodowo. bo w nazwie mojego kierunku studiow bylo slowo informatyka, tak, ze przyjazn z maszynami siega jeszcze czasow kiedy przypominaly szafy w garderobach Teatru Wielkiego - z tym, ze w zasadzie byl to kierunek ekonomiczny wiec owszem programowania uczono, ale przede wszystkim projektowania systemow przetwarzania danych i oczywiscie tego do czego te liczace kamienice sie najlepiej nadawaly - ksiegowosci

[Tina]

Cieszę się, że wróciłam na forum i że nie mam zbyt wiele nauki na przyszły tydzień.

[olga]

Cieszę się, że widzę Tinę

[Tina]

Olga jak miło, też się cieszę, że Cię widzę.

[olga]

Coraz wiecej ludzi ze Styarego Dachu wraca
Teraz czekamy na historie o Twojej gromadce

[caryca]

Dziś popołudniu przeżyłam szok! Ale po kolei.
W Poznaniu, 27 kwietnia będzie koncert Placido Domingo. Moim największym a zarazem najskrytszym marzeniem było to, żebym mogła pójść na ten koncert. Równocześnie zdawałam sobie sprawę, że marzenie to na zawsze pozostanie w sferze marzeń. Z przyczyn finansowych- jeden, najtańszy bilet kosztuje 194 zł.
I dziś to marzenie się spełniło! Moja najukochańsza wnuczka, studiując pracuje wszędzie gdzie tylko uda jej się załapać na pracę. A to w fabryce kosmetyków- cały sierpień pracowała na nocną zmianę, a to w barach szybkiej obsługi, w drukarni, na stadionie Lecha podczas meczów,/ zrobiła kurs stewardów/ w sklepach spożywczych. Oczywiście teraz podczas roku akademickiego pracuje tylko w soboty i niedziele.
Jutro o 4:00 rano musi wstać żeby na 5:30 być w sklepie a potem o 15:00 prosto stamtąd jedzie na stadion, wróci ok. 23:00 a w niedzielę znów wstaje o 4:00.
Piszę o tym dlatego, żeby pokazać jak wiele dla mnie zrobiła. Za część zaoszczędzonych pieniędzy kupiła mi dwa bilety na ten wymarzony koncert. Wydała naprawdę ciężko zarobione 400 zł.
W pierwszej chwili byłam strasznie na nią zła. Ale potem zrobiło mi się przykro i popłakałam się ze szczęścia.