Kot, który witał zwiedzających obóz w Auschwitz

Trochę mniej poważnie o kotach

Moderator: Alexa

Kot, który witał zwiedzających obóz w Auschwitz

Postautor: sierpówka » piątek 13 lip 2012, 22:56

W 2010 r.,w Gazecie Wyborczej, ukazał się ciekawy artykuł o kocie zamieszkującym obóz Auschwitz. Postanowiłem go odnaleźć i ....udało się! Kto nie czytał i nie zna tej historii to zapraszam...
EWA FURTAK
strony lokalne GW - Katowice nr 66, wydanie z dnia 19/03/2010 pisze:
Jest ktoś, kto prawie na pewno widział, co się stało tej nocy w Auschwitz, gdy złodzieje ukradli napis "Arbeit macht frei". Ale nie da się go przesłuchać, bo to kot - pisze

Piątkowy styczniowy poranek. Słońce i trzaskający mróz. W Muzeum Auschwitz-Birkenau pojawia się grupa zwiedzających. Mówią po angielsku. Zatrzymują się przed bramą drewnianego baraku Blockführerstube, czyli dawnej wartowni esesmanów. W szybie odbija się napis "Arbeit macht frei". Przewodnik zaczyna opowieść o bramie prowadzącej do fabryki zagłady, ale uwaga zwiedzających skierowana jest na biało-burego kocura, który leży na parapecie i leniwie wygrzewa się w promieniach słońca. Wskazują na niego palcami, najodważniejsi próbują głaskać. Kot chętnie poddaje się tym pieszczotom, jakby mu się z urzędu należały. Nie ucieka, bo i gdzie miałby pójść. Parapet w Blockführerstube to jego miejsce.

Turyści wyciągają aparaty fotograficzne. Przewodniczka grzecznie, ale bardzo stanowczo mówi: - Proszę nie używać flesza. Temu kotu to szkodzi.

Ale on jest w doskonałej formie. Przy głaskaniu głośno mruczy. Wygina się zadowolony na wszystkie strony. Ale gdy ma już dość pieszczot, ostrzegawczo macha uzbrojoną w pazury łapą. Nie żeby chciał kogoś skrzywdzić! To tylko sygnał: dość tego, idźcie już... Zwija się w kłębek i zasypia na drewnianym parapecie baraku.

A tu już kolejna grupa, następne dłonie wyciągają się w stronę kota, kolejne zdjęcia... Kota nic to już nie obchodzi, ma czas na swoją drzemkę. No i co, że ci następni turyści niezadowoleni, że nie poświęca im uwagi? Kto tu jest gwiazdą?

Bruno, Rudolf, a może kocica?

Na teren muzeum przedzierają się sarny, lisy, kiedyś mieszkała tu czapla. Kotów też jest kilka. Ale zwykle są dzikie, trzymają się na obrzeżach, nie szukają kontaktu z ludźmi. Uciekają.

W latach 80. w bibliotece zadomowiła się kotka Walercia. Bura i sympatyczna. Co rano meldowała się pod blokiem 24, jakby miała zegar w głowie. Wiedziała, że w bibliotece czeka na nią pełna miska i przykryte miękkim kocem krzesło. Walercia nie robiła nikomu wyrzutów z tego powodu, że nie może w bibliotece zamieszkać na stałe. O godzinie 15, gdy biblioteka kończyła pracę, Walercia czekała już przy oknie, żeby ją wypuścić. Nikomu nie przeszkadzała.

W obozowym muzeum pamiętają też kota, który napytał sobie biedy. Wybrał dla siebie salę kinową. I pewnie nikomu by to nie przeszkadzało, gdyby nie wizyta premiera Holandii. Wiadomo tylko, że premier wszedł do sali kinowej z ówczesnym dyrektorem placówki. Nikt nie wie albo nie chce powiedzieć, co tam się wydarzyło. Faktem jest, że wzburzony dyrektor kazał kocura raz na zawsze usunąć z muzeum. Wyrok wykonano. Kot został wywieziony do innej miejscowości. Jego dalsze losy są nieznane.

Ten biało-bury, wylegujący się przy bramie Auschwitz, to wyjątkowo okazały egzemplarz. Wielki, wypasiony, oswojony. Nie wiadomo, kiedy pojawił się na terenie byłego obozu. Może już zeszłej zimy? - Pewnie tak musiało być, bo latem przesiadywał już na ławce obok byłej wartowni - mówi starszy kustosz Adam Cyra.

Gdy ławkę zasypał śnieg, kot przeniósł się na parapet baraku. To był strzał w dziesiątkę. Nikt, kto wchodzi do obozu, nie może pominąć kota. Jego zdjęcia krążą w internecie, jedno zostało opublikowane nawet w "Polityce".

Jedni nazywają kota Brunonem, inni Rudolfem. Jedni zarzekają, że wykastrowany. Inni, że ma wszystko na swoim miejscu. Znajdą się i tacy, którzy przysięgną, że na sto procent to nie kocur, ale kotka. Wysterylizowana. Nie wiemy. Kot nie pozwolił mi zajrzeć mu pod ogon.

Kot do schroniska? Mowy nie ma!

To naturalne, że o kocie wiadomo niewiele. Koty z natury są tajemnicze, ale ten z Auschwitz bije wszelkie rekordy. Nikt nie wie, gdzie nocuje. A przecież musi mieć jakieś schronienie, bo nie przetrwałby trzaskających mrozów. Radzi sobie. Czasem towarzyszy strażnikom w czasie obchodu muzeum, ale potem znika. Jakby się zapadał pod ziemię, ale codziennie melduje się na parapecie byłej wartowni. Gdy zgłodnieje, zeskakuje wprost pod nogi zwiedzających i łasząc się do nich, prosi o coś do jedzenia.

I pewnie dzień po dniu leniwie toczyłoby się życie kota, gdyby nie internet i kustosz Cyra. A stało się tak: kustosz stwierdził, że kot powinien zakończyć swoją służbę w muzeum i trafić do schroniska dla zwierząt. Jego zdaniem pobyt w muzeum mu szkodzi - przez częste fotografowanie z użyciem flesza miewa kłopoty z oczami, grozi mu ślepota.

Lokalny portal Super-Nowa nagłośnił sprawę i rozpętał burzę. Internauci ruszyli kotu z odsieczą. Na Face- booku rozpoczęła się akcja "Fotografujemy kota bez flesza". Wszyscy uznali, że kot musi zostać tam, gdzie jest. A jeśli będzie taka konieczność, zorganizuje się protest przeciwko eksmisji kota. W muzeum mu dobrze, w schronisku umrze.

Groźny pomruk internautów poskutkował. Jarosław Mensfelt, rzecznik muzeum, zapewniał, że żadne represje kotu nie grożą. Nikt nie ma zamiaru go oddawać. - Interweniujemy tylko wtedy, gdy zwierzę wygląda na chore albo na wściekłe - mówił rzecznik.

A starszy kustosz Cyra zapewnia, że nie miał złych intencji. Było mu żal kota. - Widuję go przyprószonego śniegiem. Byłem pewien, że on tych największych mrozów nie przeżyje - mówi. - Ale schronisko chyba rzeczywiście nie byłoby dobrym rozwiązaniem. Okazuje się, że ten kot nie toleruje zamknięcia - dodaje.

Z ciekawości Cyra kupił sobie najnowszy numer miesięcznika "Kot". Znalazł tam artykuł o kotach, które upodobały sobie różne dziwne miejsca i nie dają się stamtąd ruszyć. Tak jak biało-bury olbrzym z dawnego obozu.

Koty mają u nas pieskie życie

Losem kota zainteresowała się katowicka Fundacja "For Animals". - Na świecie z kotami dzieją się straszne rzeczy, mają pieskie życie - mówi Joanna Zaremba z fundacji. Ostatnio widziała kotkę z uciętym językiem, żeby nie miauczała, i kocura z chorym uchem, którego mieszkańcy jednej z miejscowości koło Bielska-Białej chcieli zakłuć widłami. Dlatego chciała przekonać muzeum, by postawiło kotu ocieplaną budkę. - Jesteśmy w stanie dostarczyć odpowiednią - mówiła Zaremba. - Deklaruję, że jeśli będzie trzeba, fundacja jest gotowa w każdej chwili zabrać kota i poszukać dla niego dobrego domu. Ale to byłaby ostateczność. Najlepiej, gdyby mógł zostać w znanym sobie miejscu.

I wszyscy byli pewni, że tak się stanie. Ale stało się inaczej. Kot zniknął spod bramy. Opowieść o nim jest już tylko historią. "W nawiązaniu do Pani listu z dnia 3 lutego 2010 roku odnośnie do kota, który znajdował się na terenie Muzeum, chciałem podziękować za wyrażoną przez Fundację chęć pomocy. Pragnę też poinformować, że zdaniem weterynarza z powodu długiej zimy zwierzę miało odmrożone łapki i nie było w swojej optymalnej formie. Na szczęście pojawiała się dobra, znana nam i odpowiedzialna osoba, która się nim zaopiekowała. Ze zrozumiałych względów zastrzegła sobie anonimowość" - czytamy w liście dr. Piotra M.A. Cywińskiego, dyrektora muzeum, do Fundacji "For Animals".

Czy to prawda? Muzeum zapewnia, że kotu nie dzieje się krzywda. Ale niektórzy mają inne zdanie na ten temat. "Po tekście Bruno na rozkaz dyrekcji muzeum został schwytany i przewieziony do schroniska. Podobno naruszał powagę instytucji. Został pozbawiony czegoś, co pewnie uważał za swój dom, miejsca, gdzie czuł się u siebie. Może zawalczycie teraz o niego, bo naprawdę go szkoda" - napisał jeden z czytelników do portalu Fakty Oświęcim, który zajmował się losem kota.

Kot przez wiele miesięcy witał zwiedzających były obóz w Auschwitz
sierpówka
VIP
 
Posty: 1167
Rejestracja: niedziela 08 lip 2012, 10:55

Re: Kot, który witał zwiedzających obóz w Auschwitz

Postautor: Wanda » sobota 14 lip 2012, 08:04

Wzruszające. A swoją drogą jestem ciekawa co stało się z tym kotem.
"Zdobyć przyjaźń kota nie jest rzeczą łatwą. Nie lokuje on swych uczuć nierozważnie: może zostać Waszym przyjacielem, jeśli jesteście tego godni, ale nigdy waszym niewolnikiem."
Wanda
Trzy Koty
 
Posty: 133
Rejestracja: niedziela 08 lip 2012, 08:46
Lokalizacja: Warszawa

Re: Kot, który witał zwiedzających obóz w Auschwitz

Postautor: ikxio » sobota 14 lip 2012, 15:54

wiesz wolalabym nie myslec bo urzedniczym trybem?
Awatar użytkownika
ikxio
Moderator
 
Posty: 6765
Rejestracja: niedziela 08 lip 2012, 00:51


Wróć do Kocie różności

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 7 gości